Γουόνκα: Γλυκός σαν σοκολάτα!

 

-Μα τι τα θέλουμε τώρα εμείς αυτα; Βαριέμαι!

-Έλα βρε παιδάκι μου μην είσαι μίζερος! Xριστούγεννα είναι πάμε να δούμε ένα παραμυθάκι να περάσουμε καλά!

– Ναι το είδαμε με τον johnny depp τι νόημα έχει να δούμε τώρα τέτοιο πρίκουελ;

– Παραδέξου ότι σου αρέσει που ξανά άρχισες να πηγαίνεις σινεμά! Εξάλλου στη φόνισσα πολύ ωραία περάσαμε γιατί να μην γίνει αυτό και τώρα;

Ο παρακάτω διάλογος έπαιξε αυτούσιος μέσα στο κεφάλι μου πριν από λίγες μέρες όταν έμαθα ότι το Γουόνκα ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει στους σινεμάδες όλης της χώρας. Κανονίσαμε λοιπόν με ένα φίλο που αρέσουν και σε εκείνον τέτοιες παραμυθένιες ταινίες πήρα και τις αμφιβολίες μου παραμάσχαλα  και πήγα στο σινεμά.

Δεν θα σας πω ψέματα σε ότι αφορά τον Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας άργησα πολύ να εκτιμήσω την συγκεκριμένη ταινία και να περάσω μαζί της καλά. Θυμάμαι μάλιστα ότι την πρώτη φορά που την είδα δεν μου πολυάρεσε.  Όσο για την παλιότερη μεταφορά του 71, δεν έχει τύχει να την δω.  Άρα γιατί να με νοιάζει τώρα να δω ένα prequel της ιστορίας του Γουίλι Γουόνκα και του πώς άνοιξε το εργοστάσιο του;

-Είπαμε γιατί είναι Χριστούγεννα και γιατί δεν έχεις και κάτι καλύτερο να κάνεις! Σήκω πάμε!

Μπήκαμε στην αίθουσα του κινηματογράφου. Βαθιά ανάσα! Μυρωδιά ποπ κορν και χαρούμενες φωνές μικρών και μεγάλων τριγύρω.

” κάνε θεούλη μου να μην αρχίσουν τη φασαρία κατά τη διάρκεια της ταινίας και να μπορέσουμε να την παρακολουθήσουμε ήρεμα!”

Βολευτήκαμε στις θέσεις μας ( έκανα το λάθος να μην αγοράσω τίποτα από το κυλικείο και ίσως να το μετάνιωνα αργότερα) και η ταινία ξεκίνησε!

Η ταινία

Το Γουόνκα είναι ένα παραμύθι. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό. Μια από εκείνες τις ιστορίες που κάποτε θελήσαμε όλοι να ζήσουμε!  Ουσιαστικά πρόκειται για ένα μιούζικαλ που στο πρώτο δεκάλεπτο  σε έχει ήδη παρασύρει στο ρυθμό του. Αυτό συνέβη τουλάχιστον με εμένα. Ποια παιδάκια να κάνουν φασαρία;Εγώ ήμουν αυτός που έκανε τη φασαρία μουρμουρίζοντας τα τραγούδια και χαμογελώντας με όσα έβλεπα! Η ταινία  καταφέρνει χωρίς να κάνει κάτι το πρωτοποριακό ή κάτι που δεν έχεις ξαναδεί να σε κρατάει στην οθόνη και να θέλεις να δεις πώς θα τελειώσει αυτή η γλυκιά ιστορία.

Ο Timothée Chalamet θεωρείται όχι άδικα το next big thing στη βιομηχανία του σινεμά. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τη φωνή του μιας και έχουμε να κάνουμε με musical και είναι ο πρωταγωνιστής άρα εξ ορισμού πρέπει να το χει. Αλλά πέρα από αυτό στέκεται πολύ καλά στο σύνολο της ταινίας. Με βάση δηλαδή το πως είναι στημένα τα πράγματα ανταπεξέρχεται μία χαρά στο ρόλο του Γουόνκα.

Η μουσική της ταινίας είναι υπέροχη, το συναίσθημα που αφήνει η ταινία είναι υπέροχο, την παρακολουθείς όλη την ώρα Νιώθοντας ξανά 10 χρονών.  Το ωραίο παράξενο της ιστορίας είναι ότι όταν τελειώνει έχεις νιώσει δύο πράγματα. ότι είδες ένα spin off του Harry Potter χωρίς να έχει να κάνει με τον Harry Potter.

Έχει εκείνη την μαγεία στην ατμόσφαιρα κι εκείνους τους feel good κακούς χαρακτήρες που συναντά κανείς πολύ συχνά σε μαγικά παραμύθια και χριστουγεννιάτικες ταινίες.

Α ναι, η αίσθηση ότι είδες μία καθαρά και απόλυτα χριστουγεννιάτικη ταινία η οποία όμως δεν έχει καθόλου να κάνει με Χριστούγεννα είναι ακόμη ένα πράγμα που κάνει καλά το Γοούνκα και μάλιστα φαίνεται σαν να μην προσπαθεί καν κι αυτό κάτι λέει για το ταλέντο των ανθρώπων μπροστά και πίσω από την κάμερα.

Η ακόρεστη όρεξη για σοκολάτα ήταν το τρίτο πράγμα που ένιωσα βγαίνοντας από την αίθουσα μετά την προβολή. Και μάλιστα σε μία περίοδο που για εμένα είναι απαγορευτική μία τέτοια επιθυμία. ( θα πούμε περισσότερα για αυτό μιαν άλλη φορά ίσως). Το νου σας έχετε μαζί σας μια σοκολάτα. Θα σας χρειαστεί

Νομίζω πως δεν χρειάζονται αλλά λόγια, πέρα από το ότι αν έπρεπε να πω σε κάποιον δύο μόνο κουβέντες για την ταινία θα ήταν να πας οπωσδήποτε! Θα σου γλυκάνει την καρδιά με εμένα το κατάφερε απολύτως!